Hallo,

Voor het eerst deze week hebben we kunnen uitslapen. Gisteravond zijn we door ons gastgezin opgehaald bij het hoofdkantoor van COMIN. Ons (Pieter en Tekalign)gastgezin bestaat uit een vader en moeder met Daniel,hun zoon van 25. Ze komen oorspronkelijk uit de VS maar wonen al een hele tijd in Brazilië. Het huis waarin we hebben geslapen is een grote benedenverdieping met een voor en achtertuin. Toen we aankwamen viel meteen op dater geen groot hek voor het erf stond (maar wel boven de dakgoot).Dit was het eerste huis dat we in Brazilie zagen dat dat niet had. Ze vertelden dat ze eerst helemaal geen beveiliging hadden. Toen werd er ingebroken, en ten hebben ze een hekboven de dakgootgeplaatst. Daarna werd er weer ingebroken, toen hebben ze elektrische dradenover het hek gespannen. Waar Hans ons eerder deze week nog vertelde dat mensen deze beveiliging vooral uit gewoonte doen, blijkt het hier dus gewoon heel nodig te zijn. Zoals Daniel het zei: je moet in Braziliëzoveel beveiliging voor je huis hebben dat het lijktalsof het moeilijk is om in te breken, maar zo weinig dat het lijkt alsof je minder waardevolle spullen in huis hebt dan de buren.

We gingen gisteravond eerst naar een klassiek concert in de Lutherse kerk. De muzikanten die hier optraden schenen heel bekend te zijn. De hele kerk zat dan ook vol. De pianiste was zo fanatiek dat een snaar vande pianobrak. Het opvallendst voor ons was hoe de Brazilianen elkaar begroetten. Ook wij kregen als Hollandse gasten van veel mensen een hand en knuffel. Vooral Jan-Peter ging hier erg fanatiek in mee.

We hebben relaxed kunnen ontbijten, omdatwe geenprogramma hadden.Daarna heeft Allan (vader) onshun tuin laten zien.Hierin stonden verschillendefruitbomen zoalsgrapefruit, ananas en vruchten waar we nognooit van hadden gehoord. Wehebben hier ook voor het eerst ons vieze kleren kunnen wassen.Al snel was het middageten klaar waar de vrouw des huizes de hele ochtend over heeft gedaan. Het bestond uit lasagne met groentesaladeen eenhele bak met een heerlijk typisch braziliaanse toetje (dezelfde waarJan-Petereen paar dagen geleden nog een extra bakje van vroeg in eenrestaurant).

Hierna gingen we met Daniel naar de universiteitsbibliotheek, waarzijn vader werkt. Daar hebben we zijn lunch gebracht, foto's laten zien van ons weblog en, heel verrassend, de chimarau, de indiaanse thee, gedronken. De universiteitsbibiliotheek is de op één na grootste theologische bibliotheek van Zuid-Amerika. Allan isals hoofdbeheerder verantwoordelijk voor 85.000 boeken.

Hierna hebben we de katholieke kathedraal van Sao Leopoldo bezocht. Hier was het graf van pater Reus, die genomineerd is om zalig verklaard te worden. Daarom wordt zijn graf nu door heel veel mensen bezocht. De kathedraal was indrukwekkend, maar wel erg modern in vergelijking met Europese kathedralen, die er natuurlijk al eeuwen staan. Door het stadje rijdend viel op dat alles in Duitse stijl was. Dit komt omdat volgende week het feest van de Duitse immigratie gevierd zal worden, een tiendaags evenement dat hier nog groter is dan het onafhankelijkheidsfeest. Je kon overal Bratwurst e.d. krijgen en voor alle winkels hingen balonnen in de kleuren van de Duitse vlag.

Vanavond hopen we een Braziliaans feest te bezoeken. Daniel is de oprichter van een social network site in Brazilie waarop je aan kunt geven naar welke feesten je gaat en wie je daar kunt onmoeten: www.pwigo.com. Hier hebben we ons op aangemeld, waardoor we tien reals korting krijgen. Annemarie en Lidwien krijgen nog meer korting. Het antwoord op de vraag waarom vrouwen goedkoper naar binnen kunnen dan mannen was simpel: als er geen vrouwen zijn, zijn er ook geen mannen, en is er dus ook geen feest.

Wij hebben uit de reacties begrepen dat onze teksten / foto's morgen in drie kerken voorgelezenzullen worden, heel leuk om te horen! Wij zullen morgen waarschijnlijk ook weer wat over onze reis vertellen in de kerk. We zijn namelijk uitgenodigd in de dienst van de Lutherse kerk hier. Hoe dat afloopt horen jullie snel.

Boa noite!

Tekalign en Pieter